İnsan ve sevgi

görsel : Richard Johnson

İnsan ve sevgi,  insan ve saygı, güler yüz, biraz tebessüm…Diğer bir yanda, bedeni zindanda olanlar, zihni karanlıklardan çıkmıyanlar, hayata karamsar bakıp hiç gülümseyemeyenler, çevrelerine negatif enerji saçanlar : ne yazıktır onların  nafile geçen zamanlarına… Aylar geçsede, yıllar  nakış nakış hayatımızı kilim gibi dokusada,  dayanıcak tek güç  sevgi ve aşktır ! Karanlık geceleri aydınlatan ışık ve sevgiden cereyan eden sıcaklık olmasa yürekler nasıl ısınır dersiniz ?

İnsanlara karşı hiç olmazsa güler yüzlü davranmak, en ufak bir zahmet bile gerektirmeyen bir tebessüm yansıtmak yüzümüze, hem dudaklarımızı ruj gereksizin süsler,  hem yüze tarif edilmez bir güzellik ve cazibe katar…Ya şefkatli gözlerle, karşındakinin yüreğine bakıp görebilmenin vermiş olduğu mutluluğu anlıyabilek, ne kadar mana taşır tahmin bile edilmez…Kalpten kalbe giden bağları güçlendirdiği gibi, hayata bakış açımızı da bir anlık bile olsa inanılmaz etkiler o sevgi dolu bakışlar… umut verir huzur getirir insanın derin ruhuna. Hayatın gerçek anlamı tam manasıyla idrak edilir…Sevgisiz bir sosyal bağ insanlığa yakışmamalı, hatta hiç olmamalı…

Bu hafta genç kız öğrencilerime ödev olarak Coelho’nun Simyacı kitabını okumalarını istedim,  onlara çok iyi geliceğine inanıyorum. Hayallerinin peşinden giderken ummadıkları kazançların amaçladıklarından dahada değerli olabildiğini gösteren bir hikaye : umarım içindeki ince ayrıntıları idrak edebilirler… Seminere gelen annelerimize ise,  çocuklara seçenek sunarak istedikleri yola doğru yönlendirebilmeleri için ipuçları sundum : Bu hafta uygulucaklar bakalım, inşallah işlerine yaramıştır…Fransızca dersine gelen hanım öğrencilerimede bol bol gramer ve fiil çekimi verdim kafaları karışmıştır iyice, ama bu mecbur, kaçıçak yolu yok…Kendimede bir ödev vermem gerekirdi aslında, fakat… Ne desem…Bana verilen ödevler o kadar yüklü ki, boş ver deyip kendi kendimi tesseli ettim : Bence, fırsat buldukça şımartiyim bugünlerde kedimi ben ) öyle deyil mi ama ?…hak etmiyor muyum sizce ?! ;p Tabi fırsat bulabilirsem…Arkadaşlar benden ümidi kesmişler gariplerim, bakmışlarki kendime zaman ayırmıyorum, sonunda benim yerime doktordan randevu almışlar. Banada sadece gitmek düştü artık !  Hatta güvenmeyip nerdeyse elimden tutup çocuk gibi götüruçeklerdi  …Buda yetmezmiş gibi, dakika dakika bana randevu saatimi hatırlatıp durdular!… İyki zorlamışlarda, gitmişim doktora ! Bir dünya ilaç verdi tabi… Nerdeyse astuma çeviriyormuş hastalık.  Tedavinin ikinci günü kendime gelmeye başladım nihayetinde…Allah böyle dostlardan razı olsun ! Ben kendimi unutmuş olsamda onlar unutmuyorlar beni : Buda güzel bir duygu tabi… Canlarım yaa ! İnsan ve sevgi,  insan ve saygı, güler yüz, biraz tebessüm işte budur hayat ! işte budur mutluluk… Sevgiden cereyan eden sıcaklık olmasa yürekler nasıl ısınır dersiniz ?